Zbigniew Kamiński urodził się w 1947 roku w Łodzi. Po ukończeniu studiów na Wydziale Chemicznym uzyskał w 1970 r dyplom magistra inżyniera i rozpoczął pracę w Instytucie Chemii Organicznej PŁ na stanowisku asystenta. Stopień naukowy doktora nauk chemicznych uzyskał w 1976 roku na podstawie dysertacji zatytułowanej “a-Hydroksymetylowanie aminokwasów i peptydów” wyróżnionej nagrodą ministra Nauki i Szkolnictwa Wyższego. Stopień naukowy doktora habilitowanego uzyskał w 1997 na Wydziale Chemicznym Politechniki Łódzkiej na podstawie rozprawy zatytułowanej „Pochodne 1,3,5-triazyny jako odczynniki kondensujące”. Tytuł naukowy profesora otrzymał w 2007 roku. Prowadził badania nad syntezą peptydów metodą reakcji Rittera. Opracował metodę α-hydroksymetylowania aminokwasów i peptydów.
W latach 1978-1979 pracował jako „visiting professor” w laboratorium R. Robinsona na Uniwersytecie w Liverpool (Anglia) nad syntezą lizozymu i koniugatów haptenów z lizozymem. Po powrocie na Wydział Chemiczny Politechniki Łódzkiej w swoich badaniach kontynuował prace w dziedzinie syntezy peptydów zawierających rozbudowane przestrzennie aminokwasy a,a-dipodstawione. W roku 1991 opuścił grupę peptydową i stworzył nowy zespół badawczy, wyposażany od podstaw w niezbędne zaplecze aparaturowe. Sformułował tezę, że przyczyną trudności w syntezie wiązania peptydowego jest niekorzystny profil energetyczny reakcji i rozpoczął poszukiwania struktury odczynnika obniżającego barierę energetyczną rozpadu tetraedrycznego produktu pośredniego. Otrzymał nieznane uprzednio „superaktywne” triazynowe odczynniki kondensujące spełniające oczekiwania postawionej hipotezy. Pomiarami kinetycznych efektów izotopowych, metodami obliczeniowymi, badaniami spektroskopowymi, i krystalograficznymi potwierdził poprawność założeń. Wprowadził triazynowe odczynniki do syntez peptydów, estrów, amidów i bezwodników z substratów o niskiej reaktywności. Wykazał ich przydatność w syntezie diastereomerycznie czystych P-chiralnych ugrupowań metanotio- i metanoselenofosfonowych. Zaprojektował i otrzymał innowacyjne, chiralne, odczynniki enancjomeroróżnicujące do syntezy peptydów z racemicznych substratów o przewidywalnej i pożądanej konfiguracji i wzbogaceniu enancjomerycznym sięgającym 100% w optymalnych warunkach syntezy. Otrzymał odczynniki triazynowe o wysokiej trwałości przeznaczone do syntez w fazie stałej i odczynniki do kondensacji w środowisku wodnym. Opracował nowy wariant reakcji von Brauna zastępując halogenocyjanki pochodnymi halogenotriazyn. Zaprojektował i otrzymał monomolekularne warstwy funkcjonalne o właściwościach syntetycznych receptorów i chemzymów przeznaczone do diagnostyki medycznej i syntezy organicznej. Prowadził badania nad mapowaniem epitopowym białek patogenów i chorobami układu immunologicznego oraz nad zjawiskiem nieprawidłowego fałdowania i agregacji peptydów oraz białek prowadzącym do tworzenia złogów amyloidowych wywołujących tzw. choroby konformacyjne. Uczestniczył w badaniach nad otrzymywaniem i funkcjonalizowaniem nanomateriałów. Współpracował z wieloma ośrodkami badawczymi w kraju i poza granicami. Brał udział w pracach prowadzonych dla przemysłu: synteza lizyny, Dopy (3,4-dihydroksyfenyloalaniny), Pridinolu, a-Bromokryptyny, Metoprololu, Paclitaxelu i Bocepreviru. Opracował metodę transformacji odpadowej biomasy do wysokoenergetycznych dodatków do paliw, w katalitycznym procesie ciągłym w warunkach nadkrytycznych. Rozwiązanie zostało uhonorowane licznymi złotymi medalami na światowych wystawach i nagrodą „Łódzka Eureka” przyznaną w 2018r. Prowadził zajęcia w Centrum Modelowania Komputerowego „Hyperchem”. Był prekursorem i propagatorem korzystania z komputerowych baz danych na PŁ. Opracował i przez wiele lat prowadził zajęcia z chemicznych baz danych dla wszystkich studentów Wydziału Chemicznego. Był wieloletnim uczelnianym dysponentem komputerowych baz danych. Członek Polskiego Towarzystwa Chemicznego, członek-założyciel Polskiego Towarzystwa Chemii Medycznej, członek Rady Głównej Society of Combinatorial Sciences.
W latach 2008-2012 pełnił funkcję zastępcy dyrektora d/s naukowych a w latach 2012-2017 funkcję dyrektora Instytutu Chemii Organicznej.
Dorobek naukowy obejmuje 136 publikacji, 40 publikacji w materiałach pokonferencyjnych wydanych w formie ksiażkowej, 2 rozdziały w książkach, 277 prezentacji konferencyjnych oraz 47 patentów krajowych i europejskich. Wypromował pięciu doktorów. Odznaczony srebrnym Krzyżem Zasługi, złotym medalem Za długoletnią Służbę, medalem Komisji Edukacji Narodowej i odznaką Zasłużony dla Politechniki Łódzkiej.
Dbał o dobre skomponowanie nowoczesnego zaplecza aparaturowego i sprzyjał usamodzielnieniu się współpracowników w Zespole Inżynierii Peptydów i Białek, uzyskaniu przez nich dwóch stopni naukowych doktora habilitowanego i jednego tytułu profesora, co zapewniło dalszy rozwój peptydowej grupy badawczej.
Od dnia 01.10.2019 r. na emeryturze.